Ημέρα(ες)
:
Ώρα(ες)
:
Λεπτό(ά)
:
Second(s)
Και λίγη ιστορία…
Η ιστορία του εθίμου του Αλευρομουτζουρώματος έχει τις ρίζες του στα βάθη των αιώνων, πιθανότατα στη Βυζαντινή εποχή,περίοδο κατά την οποία οι παλιάτσοι των ιπποδρόμων έβαφαν τα πρόσωπά τους.
Την εποχή της ιστιοφόρου ναυτιλίας, δηλαδή από το 1840 και μετά, η γιορτή αυτή πήρε μεγάλες διαστάσεις. H περίοδος των Αποκρεών και ιδιαίτερα η «Καθαρά Δευτέρα»συνιστούσαν ιδιότυπες εθιμικές εορτές, για τη ναυτική πολιτεία του Γαλαξειδίου. Ήταν ώρα για γλέντι και ξεφάντωμα. Οι ναυτικοί, αμέσως μετά, θα έφευγαν για μεγάλο χρονικό διάστημα ενώ για τους στεριανούς ήταν μια ευκαιρία να ξεφύγουν από την ρουτίνα της καθημερινότητας.
Από την αρχή του Τριωδίου, σχεδόν καθημερινά, άναβε και μια φωτιά στις γειτονιές. Σε πολλά καφενεία της πόλης, τα όργανα έπαιζαν ως τις πρωινές ώρες. Το αποκορύφωμα του αποκριάτικου αυτού γλεντιού ήταν τα Γαλαξειδιώτικα κούλουμα της «Καθαράς Δευτέρας». «Εν ευθυμία διατελούντες» – όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται σε ιστορικά ιβλία – συγκεντρώνονταν στην «Aγορά», στο λιμάνι του Γαλαξειδίου και ξεκινούσε ο αλευροπόλεμος, το διαβόητο Αλευρομουτζούρωμα, στο οποίο λάμβαναν μέρος μόνο άνδρες. Επιτίθεντο ο ένας στον άλλο κι έριχναν αλεύρι στο πρόσωπο, στο κεφάλι, στα ρούχα κι όλα αυτά με γέλια, αστεία, κέφι και χαρά.
Αργότερα συμμετείχαν και γυναίκες. Οι επισκέπτες που δεν ήθελαν να αλευρωθούν έπρεπε να έχουν οπωσδήποτε μια μουτζούρα ή ένα σταυρό στο μέτωπο από βερνίκι παπουτσιών. Όσοι δεν το δέχονταν, γίνονταν αυτομάτως «θύματα» των επίδοξων μουτζουρωμένων.
Μέχρι και σήμερα, το έθιμο του Αλευρομουτζουρώματος παραμένει αναλλοίωτο στο χρόνο και αποτελεί πόλο έλξης για χιλιάδες επισκέπτες, μικρούς και μεγάλους, που κάθε χρόνο συμμετέχουν ενεργά, με κέφι και χαρά.
ΠΗΓΕΣ:
«ΤΟ ΓΑΛΑΞΕΙΔΙ ΣΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΩΝ ΚΑΡΑΒΙΩΝ» του Ευθυμίου Ν. Γουργουρή
«Το Γαλαξείδι, Μια πανάρχαια Ναυτική Πολιτεία», του Αναστάσιου Ι. Σκιαδά
Brief History…
The historical tradition of “Alevromoutzouroma” (flour war) goes back in centuries, probably from the Byzantine period, during where the clowns-riders at horse races were engaged in a cheerful spirit, painting their faces.
From 1840, when shipping was in sails, this celebration had grown up on a huge dimension. During the period of Carnival, especially the day of “Clean Monday”, there were special customary celebrations for the nautical state of Galaxidi. It was time for party and fun. The sailor men would leave shortly thereafter, while for the inhabitants it was an opportunity to escape the routine of daily living.
At the Carnival Period, there was a fire lightning in the neighborhoods, almost daily. In various coffee shops, there was live traditional music until morning hours. The peak of this carnival feast was the “Galaxidi’ Koulouma” part of “Clean Monday” tradition, “Engaged in a cheerful spirit ” – as typically referred to historical books – people were gathering in the “Market” at the port of Galaxidi and the flour war, the infamous “Alevromoutzouroma”, as attended strictly by males. They were battling between them and threw flour in the face, head and clothes with laughter, jokes, fun and joy.
Later on, females could took part in that war. Visitors who didn’t like to be a part of the flour war, should definitely allow the participants to draw a smudge or a cross on their forehead, with shoe polish. Those who did not accept it, automatically became “victims” of the smudged ones.
Until nowadays, the flour war tradition remains unchanged over time and attracts thousands of visitors, young and old, who actively participate each year with joy and fun.
SOURCES:
“Galaxidi during Shipping Times”, by Efthimios N. Gourgouris
“Galaxidi, An Ancient Nautical State”, by Anastasios I. Skiadas
.